Niets heeft het eeuwige leven en alles wat je koopt, is uitgesteld afval. In het ergste geval doet het in de tussentijd weinig meer dan in de weg liggen.
Hoe langer ik mijn huis mooier maak, hoe meer ik weerzin ontwikkel tegen al die onzin die ik in de loop der jaren verzameld heb. Er is al een hele hoop verdwenen, want ooit stond dit huis tot de nok toe vol, en dat is allemaal weg. En hoe groter je huis, hoe meer ruimte voor toekomstig afval. Daarom ben ik blij met mijn kleine huis: minder spullen om mijn dagelijks leven mee te verzwaren.
Maar het kan nog beter, en ik denk dat we allemaal hetzelfde zijn in dat opzicht. Geef maar toe. Neem een willekeurige la in je huis. Trek die la open. Hoeveel ligt daarin dat je echt gebruikt? In mijn keukenla ligt een hele hoop handig bestek, maar ook een scala opscheplepels, pollepels, bakgerei (ik bak niet), en andere spullen die ik nooit gebruik, maar die zich sluipsgewijs een plek hebben veroverd in die lade. Ze gaan op in de achtergrond. Een soort figuranten om de hoofdrolspelers heen, waar je nooit naar kijkt maar zonder wie de dansvloer van deze filmscène toch wel erg leeg zou zijn. Maar mijn keukenla is geen dansvloer. Weet je wat ik doe? Ik haal die figuranten weg. Laat mijn hoofdrolspelers zelf maar shinen. Alleen maar greatest hits in mijn keukenla!
Ik ben bezig een open kast onder mijn kookeiland te maken (het is eigenlijk een schiereiland maar kookeiland klinkt leuker) en dat betekende eerst meten en tekenen en piekeren over wat daar dan in moet. Die dingen die erin moeten, zitten nu in een lelijke kast in de woonkamer. Als ik de deuren van die kast opendoe, zie ik: een hoop shit, plus de dingen die ik wel gebruik: zes wijnglazen, twaalf soep- en dinerborden, en een theepot. Wat houdt mij tegen alleen die spullen te verhuizen naar mijn toekomstige open kast onder het keukeneiland, en de rest gewoon weg te donderen?
Je kent dit wel, want je hebt zelf ook zo’n kast, en ook zo’n keukenla. Iedereen heeft een huis vol rommel. En waarom eigenlijk niet? Het ligt toch niet in de weg?
Ik denk dat het wel in de weg ligt. Dat je leven simpeler is als je niet steeds langs een ongebruikt volledig koffieservies hoeft te reiken voor je bij je favoriete mok kunt. Maar bovendien: al die rotzooi heeft geld gekost toen je het kocht, kost nog steeds geld omdat het ruimte inneemt in je huis, en misschien gaat het zelfs nog wel geld kosten als je het naar de stort brengt (afhankelijk van het beleid in je gemeente).
Al die spullen die ik in mijn leven heb verzameld, in mijn huis heb laten liggen en weer heb weggedaan, die had ik natuurlijk helemaal nooit moeten kopen. Alles bij elkaar heeft dat tienduizenden euro’s gekost. Ik had ze moeten laten liggen. Ik had niet moeten trappen in de marketing of mijn eigen kooplust. Dat ik nu van zoveel minder kan leven, dat komt doordat ik geen rommel meer koop. Geen nutteloze kleding, geen domme designmeubels, geen veel te dure fiets alleen omdat ik mezelf dan cooler vind, alleen spullen die ik nodig heb.
Vroeger maakte ik alle €3.600 die ik per maand verdiende, allemaal op. Nu leef ik met gemak van €2.000 en omdat ik ook nog eens meer verdien dan die €3.600 van drie jaar geleden, gaan er elke maand idioot veel euro’s op de groeiende berg beleggingen. En is mijn leven simpeler geworden, met meer tijd en meer focus op mijn prioriteiten.
En de klap op de vuurpijl is natuurlijk: als ik dat tien jaar doe – en het derde jaar is al bijna voorbij – heb ik genoeg voor de rest van mijn leven. Dan hoef ik niet meer te werken. Is dat te idioot voor woorden? Jazeker. Maar het kan wel. En het is altijd mogelijk dat er een kink in de kabel komt (pensioenstelsel, belastingwetgeving, economische depressie, een meteoriet), maar de kans is groter dat dat niet gebeurt.
Wat jij zou moeten doen, is natuurlijk aan jou. FIRE hoeft je doel helemaal niet te zijn, maar je geld verkloten door het uit te geven aan dingen die alleen maar in de weg liggen, dat is doodzonde. Spullen zijn geld, geld is tijd, en tijd is het belangrijkste wat je hebt. Naast de planeet, natuurlijk, want de planeet is je huis. En die is ook beter af zonder dat je weer een tragische stapel kleding uit Azië naar hier laat vervoeren.
Leave a Reply to Pauline Cancel reply