Het is weer zover. FIRE haalde de krant. Een heel klein stukje krant, helemaal achteraan in een stuk dat ging over ‘tussenpensioen’: mensen die tijdens hun carrière een paar maanden of langer vrij nemen. Soms wel een paar keer in hun leven.
Het stuk staat in het Parool. Er komen een hoop dingen voorbij die mensen die streven naar financiële onafhankelijkheid zullen herkennen. “Ze werken om te leven, niet andersom, en vinden ervaringen belangrijker dan geld en spullen,” bijvoorbeeld. Of: “Je moet je dromen niet uitstellen tot je oud bent. Het kan zo voorbij zijn.” Of, van iemand die vanaf haar 58ste een tijd hard spaarde om een jaar vrij te kunnen nemen: “Ik moest er flink aan trekken, maar het is gelukt. Met hard werken, sparen en besparen. Het werd bijna een spel voor me, met een enorme beloning in het vooruitzicht.” Herkenbaar? Ja, vond ik ook.
Dezelfde dame heeft na haar tussenpensioen haar leven omgegooid. Hoe ze haar huidige leven omschrijft, lijkt verdraaid veel op de definitie van barista-FIRE: “Mijn kijk op geld is veranderd: ik geef zo min mogelijk uit, zodat ik zoveel mogelijk tijd heb. Ik heb een baan voor twee dagen per week en probeer daar echt van te leven. En ik ontleen mijn ego niet meer aan mijn werk. Dat voelt bevrijdend. Dat we altijd moeten doorrennen, hebben we onszelf opgelegd.”
Het is niet zo gek dat FIRE in dit artikel een vermelding krijgt, en dat gebeurt ook. Maar wat ziet mijn oog? De geïnterviewde expert ziet dat hele FIRE niet zo zitten: “Aanhangers van de Fire-beweging (Financial Independence, Retire Early, red.) sparen en bezuinigen zich suf om vroeg te kunnen stoppen met werken, maar werk betekent ook zingeving. Firo is veel haalbaarder: Financial Independence, Retire Often.”
En hier begon dan toch nog, in de laatste alinea, het gedonder. Laten we even met het mooie nieuws beginnen: bij mijn weten is dit de eerste vermelding in de vaderlandse pers van de term FIRO. Maar voordat we daar waren, zijn we in deze paragraaf eerst slalommend langs wat nare zaken gekomen. Weet je wat, we lopen ze even langs.
- “Aanhangers van de FIRE-beweging sparen en bezuinigen zich suf.” Ja, sommigen van ons doen dat. Ik weet niet of die meneer (hij heet Sjaak Zonneveld, trouwens) zou vinden of mevrouw Hoefnix in die categorie valt, want ik spaar en bezuinig inderdaad heel wat. Dat mijn leven daarvan alleen maar bewuster en leuker van is geworden, zou hij zich moeten kunnen voorstellen, want de vrouw die inmiddels twee dagen in de week werkt, doet precies hetzelfde als ik.
- “Maar werk betekent ook zingeving.” Lieve lezers, hier moest mevrouw Hoefnix heel diep van zuchten. Heel, heel diep. En daarna moest ze worden tegengehouden door een dorpsgenoot, anders was ze met die pan van d’r gaan zwaaien. Natuurlijk is werk zingeving. Op je reet zitten is stomvervelend. Dit artikel laat het ook al zien, want wat deden veel van de geïnterviewden tijdens hun sabbatical? Werken. Bijvoorbeeld als vrijwilliger. De kwestie is: is je baan ook zingeving? Het feit dat je een leidinggevende hebt die elk jaar je prestaties beoordeelt? Het saldo van je vakantiedagen dat zienderogen slinkt? Draag je bij aan de samenleving op een manier die je zou willen? Kun je stoppen wanneer je wil? Kun je pauzeren als je privéleven even vraagt om meer aandacht? Meestal is het antwoord ‘nee’, en daarom houden wij van FIRE. Omdat je dan werkt als je dat wil, op je eigen voorwaarden, en je doet wat je zinnig vindt.
- “FIRO is veel haalbaarder.” Dat klinkt logisch, maar is het niet. FIRO is helemaal niet haalbaarder. Je doet hetzelfde als bij FIRE, maar dan voor een kortere periode. Stel dat je dat een paar keer in je leven doet, zoals de expert voorstelt, dan heb je minder rendement gehaald van je inspanningen, omdat je een paar keer bij nul bent begonnen. Dat is prima, ik vind het nog steeds een prima plan, maar je hebt er meer moeite voor gedaan om hetzelfde te bereiken. Je hebt jezelf de kracht van exponentiële groei ontzegd. Bovendien is de kans aanwezig dat je, eenmaal vertrokken uit een loopbaan, moeilijk weer een ingang krijgt. FIRE is haalbaarder omdat je niet hoeft te onderhandelen met een werkgever over een sabbatical, of ontslag hoeft te nemen om later weer werk te zoeken.
We zijn het natuurlijk gewend. FIRE is raar. En de extreme gevallen trekken de aandacht, en bepalen daardoor soms het beeld. Maar uiteindelijk doen wij hetzelfde als de mensen in dit artikel. Ook zij weten dat het leven niet draait om je baan, en richten hun leven in zoals ze dat zelf willen. FIRE-mensen zoals ik doen dat ook. Maar dan in één ruk, zonder terug te hoeven keren naar een loopbaan. Als je dat doet zonder ondertussen het plezier in je leven te verliezen, lach je na een jaar of tien iedereen uit.
Leave a Reply