Er is iets heel raars aan de hand. Ik had een versie van deze blogpost geschreven die als volgt begon: ‘Het jaar 2025 gaat tot nu toe als op een loopband lopen. Je zet wel stappen, maar toch blijf je waar je bent. Ik stop elke maand geld in mijn beleggingen, maar de loopband van mijn vermogen gaat met dezelfde snelheid achteruit.’
Ik was zelf bijzonder tevreden met die beeldspraak. Ik vulde de paragrafen erna met nog meer gemopper over stilstand en gekwakkel. Ik moest er alleen de cijfertjes nog even bijzetten die, zo wist ik zeker, mijn analyse zouden bevestigen. Ik wist wel dat ik een beetje overdreef (ik moet jullie ook nog entertainen, tenslotte) maar ik vond daadwerkelijk dat het niet denderend gaat.
Het probleem is: dat klopt helemaal niet. Na de dip die precies tijdens mijn vorige kwartaalupdate viel, gaat het eigenlijk geweldig met mijn geld.
Dit toont maar weer eens aan: de mens is verre van een rationeel wezen. Ook al staar je dagelijks naar de cijfers, je gooit overal je eigen sausje overheen, waarschijnlijk bestaande uit een recept van nachtrust, krantenkoppen, vitamientjes en het weer.
Ik schreef verder zonder blikken of blozen: ‘De duidelijke dip aan het eind van het eerste kwartaal is voor een deel voorbij, dus dat is al goed nieuws, en er is wel een beetje groei in mijn vermogen, maar dan alleen door de maandelijkse inleg.’ Klopt ook al niks van. Laten we eens kijken naar de harde cijfers.
De stand
De stand per 30 juni is €86.545. We sloten het vorige kwartaal af op precies die laagste dip die je hieronder ziet: €68.149. Er is dus €18.396 bijgekomen. Ik heb dit kwartaal elke maand €2500 ingelegd (wel met moeite, dat moet gezegd), dus bijna €11.000 was pure winst. Waarom ik vond dat dit een slecht kwartaal is, Grote Smurf mag het weten. Even elfduizend euro winst draaien in drie maanden, en het niet eens echt doorhebben, wat is dat voor iets raars? Ik verdiende bijna net zoveel met mijn ETF’s als met werken, en was om onverklaarbare redenen van plan om van deze kwartaalupdate een klaagzang te maken. Ga je schamen, Hoefnix.
Misschien is het mijn ongeduld. Of misschien komt het doordat elke dag weer een rampzalig nieuwsfeit in de krant staat, in binnen- en buitenland. Rechtstaten die met duizelingwekkende snelheid afgebroken worden, ik word er niet vrolijk van. En ondertussen is de allergrootste crisis die we hebben – de even duizelingwekkende snelheid waarmee we onze eigen planeet naar de knoppen helpen – van de politieke agenda’s verdwenen. We hebben het te druk met schreeuwen over buitenlanders.
Hoe dan ook. De weg omhoog in mijn vermogen is voor het ogenblik weer gevonden. Hoe het verder zal gaan, weet uiteraard niemand, dus we gaan stug door met inleggen. Met een slecht humeur.
Leave a Reply