Het is een heel heilig huisje in een deel van de FI-gemeenschap: koopzegels van de supermarkt zijn verstandig om te sparen. Want dat is 6% rente en kom daar maar eens om bij een gewone spaarrekening.
En daar valt geen speld tussen te krijgen. Er zijn zelfs jaren dat je het ook op de beurs niet krijgt. Als ergens in de nabije (of iets verdere) toekomst de beurs instort, dan geeft het boekje koopzegeltjes van de Albert Heijn nog steeds onverstoorbaar zijn zes procent – niet per jaar, maar per ‘boekje’. Als je heel snel spaart, wordt de rente per jaar dus heel veel. Dus in principe zou het dus heel zinnig zijn om zegels van de Albert Heijn of een andere supermarkt te sparen.
Maar ik hou er wel mee op. Sowieso ging ik met heel veel frisse tegenzin aan de zegels. Want voor die zegels moet je bij elke ronde boodschappen laten weten aan de Appie wie je bent, wat je geboortedatum is, waar je woont en wat je vorige week en vorig jaar in welke winkel gekocht hebt.
Ik hou van dataprivacy, en dat vindt AH bijzonder vervelend. Want voor goede marketing heb je zoveel mogelijk data van je klanten nodig. Albert Heijn vond daarom in 1998 de Bonuskaart uit. Klanten waren van nu af aan verplicht om bij elke aankoop hun persoonsgegevens over te dragen voordat de aanbiedingen ook voor hen beschikbaar waren. Dat leidde tot een rechtzaak, die gewonnen werd door de klanten, en sindsdien mocht je ook een anonieme Bonuskaart. Dat was in een tijd dat dit soort privacyschendingen nog ophef veroorzaakten. Nu moet je daarvoor tenminste een nazi met een social mediabedrijf zijn. Destijds vertelde een vriendin mij dat mensen in de bioscoop elkaar hun Bonuskaarten doorgaven, om de database van AH eens lekker in de war te maken. Daarom is AH ook aan persoonlijke aanbiedingen gaan doen, zodat je een belang hebt bij je kaart persoonlijk houden. De slimmerds.
Overigens heeft AH van die rommelige introductie niet geleerd beter op de gegevens te passen: ook decennia later was de beveiliging nog niet op orde. En dat die rechtzaak gevoerd is, was na een paar jaar alweer een beetje vergeten, en zo stond ik jaren geleden al eens briesend tegenover een AH-meisje dat mij de anonieme bonuskaart pas overhandigde na zeker een kwartier getouwtrek.
In 2020 werden de koopzegels aan de Bonuskaart gekoppeld, waardoor je ook daarvoor een gepersonaliseerde Bonuskaart nodig hebt, maar dat deerde mij niet, want die zegeltjes had ik toch al niet.
Maar toen ging ik Hoefnixen. En werd mij voorgerekend dat die kloterige koopzegeltjes toch echt verstandig zijn. En ik hield de wijsheid van Charlie Munger in gedachten, die zei dat je alles – en dan ook alles – moet doen om je eerste ton in de wacht te slepen. Dus ruilde ik met heel veel gemopper en gemor mijn digitale vrijheid in voor 6% rendement.
Ik ben blijven mopperen en blijven sparen, tot afgelopen december. Toen had ik er geen zin meer in. Ik had mezelf beloofd door te gaan tot die ton, luisterend naar opa Charlie. Maar mijn geduld was op. Ik nam me voor: ik ga nog door tot ik de €80.000 heb, en dan is het klaar. Dat was eind januari, en daarna was het wachten nog tot ik weer zo’n ‘boekje’ vol had. Afgelopen vrijdag was De Dag. Toen liet ik mijn laatste €52 naar mijn rekening overschrijven. En daarna heb ik met veel plezier de zegels eindelijk op de vuilnisbelt van mijn geschiedenis gedonderd.
Het feit dat je je anonimiteit opgeeft, is niet mijn enige bezwaar. Dat moet je trouwens bij zoveel dingen dat veel mensen de strijd maar meteen opgeven, en ik snap dat nog ook. Die strijd aangaan wordt steeds lastiger (zie bijvoorbeeld hier en hier). Maar naast de privacy, is er nog meer mis met koopzegels.
Koopzegels zijn voor de supermarkt een manier om geld van je te lenen. Bij elke tas boodschappen die je doet bij de AH, leen je de supermarkt 10% van dat bedrag uit. Je kunt ook AH Premium nemen, en dan kun je dubbel zo snel sparen. Grotere stappen, eerder thuis. Maar ik zou Ahold onder andere omstandigheden ook geen lening verstrekken, dus waarom wel bij het boodschappen doen?
Om €3 per boekje winst te krijgen, heb je eerst €490 uitgegeven, en dat duurt bij mij wel even. In 2024 heb ik acht boekjes volgespaard. Ik lette er goed op dat ik die boekjes meteen liet uitbetalen, anders verandert de lening in een renteloze lening. Dat vindt AH natuurlijk niet erg. Allemaal gratis geld voor Appie. Het is daarom ook slim gevonden dat je tegenwoordig zelfs een ‘spaardoel’ kunt instellen in de app. Zodat je het geld nog wat langer laat staan.
Ik keek uiteraard wel fijn uit voor mij dát zou gebeuren. Dezelfde minuut dat er weer een ‘boekje’ vol was, stond ik als een rookverslaafde heks aan de servicebalie, volle tas in de linkerhand, desnoods drukkend op die irritante hotelbel als ik niet meteen de aandacht had van een blauwgeüniformeerde puber. (Oh nee, je kunt aan de balie tegenwoordig geen sigaretten meer krijgen, natuurlijk. Maar u heeft een beeld, denk ik.)
Wat een gedoe allemaal. Straks, als ik mijn boodschappenlijstje af heb, ga ik weer naar de Albert Heijn. Ik ga een anonieme Bonuskaart halen (waar ze tegenwoordig mee strooien, dus het is duidelijk dat de persoonsgegevens nu via andere wegen gevonden worden, via die app waarschijnlijk), en eens lekker uit pure baldadigheid een paar weken aan de kassa betalen, met cash. Misschien hou ik zelfs de caissière nog wel aan de praat, want als ik vroeg met pensioen wil, kan ik net zo goed alvast gaan oefenen met het bijbehorende gedrag.
Ga ik die rente missen? Misschien wel. Maar gewoon niet kopen wat je niet nodig hebt, altijd met een lijstje boodschappen doen, geen eten weggooien maar opmaken, en je niet in de luren laten leggen door de vele trucs die supermarkten op je los laten, scheelt waarschijnlijk meer geld.
Leave a Reply to marana Cancel reply