Mijn 2023 in euro’s

Ik geef toe, globaal bekeken was 2023 niet een jaar om vrolijk van te worden. Het feit dat we inmiddels de 1,5 graad opwarming bereikt hebben en de gevolgen overal zichtbaar zijn, is een van de dieptepunten. Voor mij persoonlijk daarentegen: topjaar. Niks meer aan doen.

Het jaar 2023 was voor mij het jaar van de start, het plannen smeden, en de overtroffen verwachtingen. Ik liep ergens begin mei tegen het concept FIRE (uitleg hier en hier) aan, en eind mei had ik als plan: zoveel mogelijk nutteloze kosten schrappen, kijken hoeveel er dan overblijft en dat beleggen in een indexfonds. Beleggen had ik nog nooit gedaan, maar ik volgde het recept van J.L. Collins.

Ik had sinds 2020 een nieuwe baan met een veel hoger salaris dan ik gewend was: ruwweg €3600 in plaats van €2400 netto per maand. Eerst wist ik niet zo goed wat ik daarmee aan moest. Ik ging een bestelbus verbouwen tot camper in 2020, een grote hap van mijn hypotheek aflossen in 2021 (en oversluiten, waardoor mijn maandlasten veel lager werden), en in 2022 haalde ik mijn huis van het gas af.

En toen? Ja, toen. Toen ging ik het uitgeven. Wat moet je er anders mee. Ik heb geen auto, een lage hypotheek en geen kinderen. Ik heb mijn vaste lasten altijd laag gehouden. Deels door geluk, deels uit zuinigheid. Maar als het overbleef, ging het toch op aan uit eten gaan en… dingen. Ik wist zelf niet eens wat.

Op het moment dat ik op het idee stuitte dat je met geld dat je niet nodig hebt, juist iets heel zinnigs kunt doen, namelijk decennia van je werkende leven afhalen, was ik snel verkocht. Maar eerst ging ik, net als veel mensen, een paar dagen stevig balen dat ik dit niet op mijn dertigste had gevonden, in plaats van op mijn 45ste. Dan was ik nu al heel dichtbij de vrijheid. Maar het aloude gezegde luidt: het beste moment om te beginnen met beleggen is tien jaar geleden, en het op een na beste moment is nu.

Bovendien: mijn inkomen is nu veel hoger dan op mijn dertigste, terwijl mijn basiskosten nauwelijks zijn gestegen. Sparen gaat dus in veel grotere happen. En ook fijn: ik hoef met dat gespaarde geld niet eens een groot tijdvak te overbruggen, tot het moment waarop mijn pensioen en de AOW mijn maandelijkse inkomen zullen aanvullen. Mijn pensioen is inmiddels lekker gevuld, hoewel er natuurlijk wel een gat ontstaat, vooral omdat ik stop met werken voor mijn 60ste. Dat zal dus aangevuld moeten worden.

Toen ik klaar was met balen, bekeek ik al mijn maandelijkse kosten (zo’n €740 in totaal, bijna allemaal automatische afschrijvingen) om te kijken wat eraf kon. Ik schrapte daarvan:

• Cineville (ik ging nooit, of in ieder geval lang niet vaak genoeg)
• NPO Plus (hield ik alleen aan omdat ik nog steeds Patrick Melrose moest afkijken, dus dat deed ik gewoon eindelijk eens een keer en stopte toen het abonnement)
• Netflix (ik keek nooit)
• Amazon Prime (ik keek alleen naar één serie, steeds opnieuw, dus die downloadde ik ergens)
• Audible (ik luisterde alleen naar boeken die ik al gedownload had en daarvoor hoef je geen actief abonnement te hebben. Bovendien: Amazon is evil.)
• De krant (ik blijk hem te kunnen lezen via mijn werk)
• Een app waarvan ik het bestaan vergeten was
• De helft van een donatie (van 20 naar 10 euro per maand)
• Unlimited data op mijn mobiel (omgezet naar 10 GB, scheelde 13,50)
• Twee verzekeringen (ik realiseerde me dat ik eventuele schade ook gewoon zelf kan dragen)
• Maandelijkse voorschot energie, omdat ik toch altijd geld terugkrijg
• Zodra mijn mobiele abonnement afloopt, zeg ik hem op en neem een veel goedkopere

Samen een besparing van €155. Let wel: allemaal dingen die ik al nooit gebruikte. En ik maar denken dat ik al heel goed op mijn vaste lasten lette. Ik twijfelde nog of ik niet tenminste een streamingdienst moest aanhouden, maar dat is natuurlijk onzin. Als je je twee maanden later bedenkt, zegt Netflix echt niet: ‘Nee, nou hoeven we je niet meer!’ Ik nam me voor af en toe een maand Netflix/Prime/NPOstart/HBO te nemen, alles te kijken wat ik wilde, en dan weer op te zeggen. Het is er nog niet van gekomen.

Op dit moment hoor ik de lezer roepen: ‘En hier denken we miljonair van te worden??’ Nee. Maar dat is ook niet nodig. Met vier, vijf ton en mijn pensioen heb ik genoeg om tot mijn dood in zonde te leven, en nog belangrijker: die 155 per maand lijkt niet veel, maar telt heel hard op. Ik heb het even berekend op berekenhet.nl (klik op die link voor de uitwerking). Die 155 euro elke maand, tien jaar lang, belegd in een saai indexfonds en uitgaande van een conservatief jaarrendement van 6%, levert €25.306 op. Over twintig jaar is dat €70.625.

Zodra je eenmaal op deze manier over geld denkt, verandert er veel. Je ziet dat maandelijkse kleine bedragen over tijd grote bedragen worden, en vooral: hoe eerder je begint, hoe beter. Want de groei gaat hoe langer, hoe sneller. Het voorbeeld hierboven laat dat zien: na tien jaar heb je veel geld, maar na twintig jaar heb je bijna drie keer zoveel!

Met een inkomen van 3600, vaste lasten teruggebracht tot 575 euro, en verder weinig wensen, dacht ik: leven van 2000 euro moet lukken, toch? Dat heb ik tenslotte jaren diep tevreden gedaan. Dus ik ging elke maand 1600 euro beleggen. Toen besefte ik dat ik mijn vakantiegeld en 13e maand ook maandelijks kan laten uitbetalen, en omdat ik eigenlijk eergisteren had willen beginnen met beleggen, had ik haast. Dus ging mijn maandelijkse netto inkomen omhoog naar 4050 en het maandelijks ingelegde bedrag steeg naar 2000.

Het wordt een soort sport, dit soort dingen, want eenmaal zo ver, keek ik ook eens kritisch naar mijn andere uitgaven. Die Nespresso koffiecups, proef ik dat nou echt? Nee, het blijkt van niet. Ik kocht vanaf nu eigen merk koffiecups van de supermarkt (scheelt 20 euro per maand – ik lever die cups wel nog steeds in bij Nespresso voor recycling, in de hoop dat ze gewoon hergebruikt worden). Ik nam nooit meer de tram en ging overal naartoe op de fiets (40 euro winst en ik ben overal sneller). Ik stopte bijna volledig met eten laten bezorgen (60 euro). Hopla, weer 120 euro bespaard. Elke maand. Weten wat dat samen met die eerdere 155 oplevert in tien jaar? Kijk zelf maar. In 20 jaar? Dan wordt het echt leuk.

Naast dit alles heb ik ook geprobeerd meer te verdienen. Spullen in mijn huis die ik niet meer wilde, en die voor een deel al sinds december 2022 lagen te wachten om verkocht te worden, zette ik eindelijk op Marktplaats. Ik ging mijn huis verhuren aan de moeder van een expat buurman, iedere keer als ze kwam logeren – dan ging ik op vakantie met mijn busje, desnoods remote werkend. Ik profiteerde ook van wat eenmalige meevallers (een fiets van de zaak waarvan ik het bedrag eerst had voorgeschoten, een subsidie voor iets dat ik al had uitgegeven in 2022, een grote aftrekpost in de belastingaanslag voor 2022). In totaal had ik ruim 11.000 euro extra inkomsten in 2023. Al dat extra’s – letterlijk elke euro – ging in mijn indexfonds. Nu staat die 11.000 lekker geld op te brengen.

OK, bezuinigen op vaste uitgaven: check. Meer inkomsten: check. Er was nog een nummer drie: ik kwam erachter dat ik elke maand meer geld overhield dan ik had begroot. Want bij elke uitgave dacht ik: heb je liever dit, of een paar dagen niet werken? Meestal was het dan het laatste. En zo gebeurde dit:

• Ik heb sinds mei 2023 geen kleding gekocht, alleen een muts voor de winter. Ik heb wel twee spijkerbroeken gerepareerd met deze geniale methode.
• Ik ben gestopt met grote concerten waarvoor de kaarten tegenwoordig zo maar 150 euro kunnen kosten – of erger.
• Ik heb heel weinig boeken gekocht en eerst maar eens gewinkeld in mijn boekenkast waar een hoop nog ongelezen in staat.
• Van alles wat ik toch nog koop, maar dan ook echt alles, denk ik: kan dat ook tweedehands van Marktplaats? En vaker dan je zou denken, is dat zo. Een halve emmer witte muurverf, precies wat ik nodig had, kreeg ik zelfs gratis. (Het waren er zelfs drie, allemaal aangebroken, de andere twee heb ik weer weggegeven.) Behalve financieel heel prettig, is dit ook qua milieubelasting echt enorm fijn. Al die rotzooi die ze niet voor mij hoeven maken, en van China naar hier vervoeren… heerlijk!
• Alle vakanties die ik had, deed ik met de camper, in Nederland of net over de grens. Het was geweldig. In totaal ben ik een week of zes weg geweest. Soms een weekend, soms een weekje werkend in de bus, soms echte vakantie. Vliegen deed ik niet. Het blijkt dat dicht bij huis echt heel veel moois te zien is. En voor een deel timede ik het zo dat ik mijn huis verhuurde.
• Ik schafte de uitgavenpost af die Aaf Brandt Corstius in deze podcast ooit treffend ‘onderweggeld’ noemde. Geen koffie op het station, of ontbijt onderweg, maar gewoon thuis ontbijten of van huis meenemen. Daar ligt toch altijd wel iets dat aan het bederven is. Ineens herinnerde ik me dat ik als student gewoon een thermoskan thee en een boek meenam als ik een lange treinrit had. Waarom doe ik dat eigenlijk niet meer?

Het belangrijkste om te beseffen: geen van deze dingen waren een aderlating. De vakanties waren geweldig, de tweedehands spullen net zo perfect als nieuwe, ik had al genoeg kleding en boeken, en die grote concerten in de Ziggo Dome zijn niet beter dan die in Paradiso. Wat ik wel bleef doen: biertjes drinken met mijn vrienden, uit eten gaan, naar musea en het theater, en in het algemeen enorm veel lol hebben. Waar ik op bespaarde, waren alleen maar uitgaven die ik achteloos deed en die niets bijdroegen aan mijn leven.

Het resultaat is zo extreem dat ik het nauwelijks durf op te schrijven. Na een paar maanden werd het al duidelijk dat ik elke maand meer dan die 2000 belegde. Ik hield van mijn salaris altijd meer over dan ik dacht, en er kwam ook bijna altijd wel iets bij aan extra inkomsten. Dus ik verhoogde mijn maandelijkse doel naar 2200. Dat is 53%. In de praktijk heb ik dat maar twee maanden gedaan: de andere maanden was het bedrag steeds hoger. Als je alle extra inkomsten erbij optelt, kom ik op een spaarpercentage van 66%*. Ik belegde alles. Bij elkaar heb ik 26.000 euro belegd in acht maanden. Op 31 december was die inleg 27.500 euro waard.

Even voor de goede orde: ik weet ook dat dit belachelijk is. Waarschijnlijk was dit een extreem goed jaar om de meevallers en omdat het in het begin zo’n leuke sport is. Grote uitgaven heb ik uitgesteld, en dat kan natuurlijk niet eeuwig. Sterker nog: ik heb deze week -GASP!- een broek gekocht. Maar mijn salaris zal nog wat stijgen, er zullen extra inkomsten blijven, en vooral: ik heb blijvende veranderingen aangebracht in mijn bestedingspatroon, zonder dat ik daarvoor iets heb moeten opgeven. Op de lange duur is de helft van mijn inkomen beleggen, een duurzaam plan. Het kan gewoon.

Bizar, maar waar.

Mijn doel voor 2024 is mijn vermogen laten groeien met 30.000 euro, dus uitkomen op 57.500 in totaal. Mijn ‘stretch goal’ is 60.000. Als de beurs zich zo hysterisch blijft gedragen zoals de laatste tijd, dan is dat in juli al bereikt, maar dat zal niet het geval zijn. De beurs stijgt weliswaar altijd, maar alleen op de lange termijn. Met veel schommelingen en een incidentele crash in de tussentijd.

Eind 2024 maken we de stand op van mijn tweede jaar Hoefnixen ©, en dan zullen we zien hoe ver ik ben gekomen. Mijn salaris is trouwens in januari gestegen met ongeveer 100 euro. Je raadt nooit wat ik daarmee ga doen.

Volgen? Twee opties:

• Instagram
• Nieuwsbrief

*Als ik ook mijn pensioenpremie meetel, omdat ook dat geld is dat je eigenlijk nog hebt, maar waar je niet bij kunt omdat het voor je belegd is, kom ik zelfs op een spaarpercentage 69% uit.