Verspillingsvrije Week: de restjes van mijn airbnb’er

Ook Hoefnix doet mee aan de Verspillingsvrije Week. Omdat het belangrijk is, want voedselverspilling is heel schadelijk voor onze planeet, en omdat het geld scheelt. Precies de sweet spot waar dit blog over gaat.

Ik vond mezelf altijd best goed in zuinig zijn zijn met eten, want ik hou van koken en restjes zijn leuk voor de creativiteit. Maar in de maand dat ik blut was, bleek dat het veel beter kan. Daar blijkt maar weer uit dat een paar weken Hardcore Hoefnixen best een goed idee is. Dat zou iedereen af en toe moeten doen.

Wat ik toen geleerd heb, is dat je al een hoop in huis hebt dat hoognodig op moet. En dat er ook een hoop vage potjes in de koelkast staan, en blikjes achterin de voorraadkast, en van alles in de diepvries. Dat moet misschien niet hoognodig op, maar je was vergeten dat je het had, en there’s no time like the present! Ik heb inmiddels een paar planken in de berging die weer kunnen ademen, en iets meer plek in de vriezer. (Afgelopen weekend heb ik trouwens tien minuten genomen om die eens op te ruimen, heel verhelderend. De mosselbouillon uit 2017 heb ik maar weggegooid. Had kunnen zweren dat die twee jaar oud was maar ik had het jaar er zelf opgeschreven.)

Nu wil het geval dat een paar weken geleden twee Britse jongens via Airbnb in mijn huis verbleven voor een dansfestival waarin ze optraden (cool, trouwens) en die lieten nogal wat achter in mijn koelkast. Het leek eigenlijk alsof ze boodschappen hadden gedaan voor een week en halverwege op de vlucht waren geslagen. Het leek mij een leuke uitdaging om op te maken wat zij hadden achtergelaten. Zo zag het eruit, minus wat dingen die ik later pas vond:

Best een hoop. Ik heb er een lijstje van gemaakt. Ik zou graag beweren dat ik dat deed in het kader van deze blogpost – en dus voor jullie entertainment – maar de sneue realiteit is dat ik gewoon zo iemand ben.

Vervolgens heb ik er bijna een week van gegeten zonder boodschappen te doen, afgezien van dag 5, toen ik een gast had. Ik heb spectaculair voor haar gekookt, al zeg ik het zelf. Daar had ik wat extra boodschappen voor nodig, al was het alleen maar omdat de airbnb’ers (grotendeels) veganistisch zijn, en mijn gast en ik vlees eten. Behalve de rest van die week, dus. Toen was ik zo goed als veganistisch. Krijg je verder niks van.

Het was heel leuk om te proberen alles op te maken. Ook omdat er dingen tussen zaten waar ik normaal gesproken niet van hou, zoals broccoli en zoete aardappel. Die gingen in, je gelooft het niet, de zoete-aardappel-broccoli-soep. Die, anders dan de afzonderlijke ingrediënten, wel lekker was. Ik kon er zes porties uithalen, at er één op, en toen was de vriezer weer vol. Gelukkig heb ik ruimte weten te maken door de cornetto’s op te eten die ook achtergebleven waren. Dat doe ik graag voor de goede zaak.

Niet alles was lekker. De vegan kipfilet voor op brood was zo smerig dat ik die weggegooid heb. Als ik daartoe veroordeeld zou zijn als veganist, ging ik desnoods weer plofkippen eten. Gelukkig kun je prima vleesloos eten zonder nepvlees. (Of, zoals ik doe: minder vlees per keer, altijd biologisch en vooral minder rundvlees, omdat dat de grootste aanslag is op ons klimaat en de ruimte in Nederland.)

Ik kookte onder anderen:

• Zoete-aardappel-broccoli-soep met geroosterd witbrood (6 porties) – 1 dag van gegeten.
• Champignon-omelet (1 portie) op geroosterd witbrood – grappig genoeg kwam ik hierop omdat detective Poirot er een bestelt, tussen het speuren door, in Murder on the Orient Express, het boek dat ik net aan het herlezen was. Sterker nog: hij eet zijn lunch met veel genoegen op, terwijl een deur verderop het lijk nog warm is. Rare jongens, die detectives.
• Tortelloni met vage saus van de tomatensaus, paprika en halve ui (2 porties) – geen recept want eigenlijk een schande voor de kookkunst, maar prima te eten
• Voor mijn gast kookte ik fajita’s en daarin ging onder andere de rest van de paprika’s en de andere helft van de ui.
• De dag erna at ik de restjes van die fajita’s met daarin ook de halve avocado en de halve komkommer.
• Toen waren er nog twee mini-naanbroodjes en wat kleine stukken paprika. Ik maakte een currysaus met een klein blikje tomatenblokjes, de paprika en een ui, en wat currypasta. Geen levensveranderende ervaring maar toen was wel de week om en het eten op. Hoera!

Dit was 7 dagen avondeten. Ontbijt en lunch was altijd knäckebröd (uit mijn voorraad) met de pindakaas, de nepkaas en verder uit eigen voorraad dingen als jam. De havermelk ging in de cappuccino. Het bier, de cornetto’s en de gebakjes gingen gewoon rechtstreeks mijn slokdarm in. Aan de halvarine, de woksaus (houdbaar) en de druiven wordt nog gewerkt.

Naar aanleiding van deze exercitie heb ik weer wat geleerd:

• Er is tegenwoordig prima havermelk voor cappuccino’s, misschien koop ik die nog eens in plaats van gewone melk. Dat scheelt weer voor het klimaat en dierenwelzijn.
• Ik heb opgezocht wat al die spullen kostten, en ik kwam op ruim €25, uitgezonderd de dingen die ik weggegooid heb. Dat is heel wat minder dan ik normaal uitgeef aan een week boodschappen, dus die Britse jongens kunnen beter zuinig doen dan ik. Pijnlijk.
• Ik haat eten weggooien, maar soms is het niet te vermijden. Gewoon laten gaan en volgende keer vragen of ze alleen lekkere dingen willen achterlaten.
• Uiteindelijk is mijn leven zonder yoghurt niet de moeite waard. Dus ik heb gesmokkeld: die kocht ik toch, op dag 3 ofzo.

In deze Verspillingsvrije Week zul je, als het algoritme van je favoriete social media denkt dat je erin geïnteresseerd bent, vast wel overspoeld worden door tips. Ik zal mijn afgezaagde lijstje er niet aan toevoegen, behalve dit: doe wat past bij je leven en je persoonlijkheid. Voor mij werken weekboodschappen niet. Ik vraag me eigenlijk af voor wie wel. Hier in huis eindigt het met dingen die verpieteren omdat halverwege de week de plannen veranderen. Een dag of drie vooruit is ideaal. Verder gaat de week bij mij beter als ik het simpel houd. Gedoe en uitspattingen met veel ingredienten enzo bewaren we voor etentjes, en geen spullen die ik normaal nooit eet, want die belanden achterin De Kast Met Vage Potjes. En omdat ik dus bepaald geen weekplanner ben, liggen er gerechten in de vriezer voor het geval de koelkast leeg is. En als laatste: ik koop alleen waar ik die week echt zin in heb. Ik wil op mijn werk zitten en me nu al verheugen op het avondeten.

Veel adviezen gaan uit van gezinnen, en een eenpersoonshuishouden heeft wat extra uitdagingen op gebied van verspilling: verpakkingen zijn veel te groot, en je wil niet drie dagen hetzelfde eten. Daarom zijn twee dingen mijn redding:

• De vriezer. Ik kook voor een weeshuis en vries de rest in. Ik heb er speciaal goede bakjes voor gekocht waarin precies genoeg eten per dag in past.
• Een vast lijstje recepten in mijn hoofd voor overgebleven ingredienten. Omelet met overgebleven groenten, bijvoorbeeld. En de Frankensoep: soep waar alles in gaat dat enigszins in een soep kan, en daarbij dan een hoop currypasta en kokosmelk. Hoe vager de ingredienten, hoe meer currypasta zodat je alleen dat proeft. Heerlijk!

Toch een tip, dan. Als je vaak voor alleen jezelf kookt, volg dan Eleanor Wilkinson op Instagram, want die kookt geweldig. Sinds kort ook een kookboek.