Normaal gesproken probeer ik de zaken positief te brengen. Grapje hier, aanmoediging daar. Alles voor de strijd tegen de verspilling zodat wij allemaal 1) moeder aarde nog onder ogen durven te komen en 2) geld overhouden.
Je mag de volgorde ook omdraaien als je graag wil. Als je meer gemotiveerd raakt van geld overhouden dan van moeder aarde, prima.
Maar soms gaat het mis. Dan word ik daadwerkelijk dat nijdige viswijf van hierboven en wil ik iemand een oplawaai verkopen met mijn braadpan. Zie het als een soort Hulk-transformatie. Ineens heb ik die jurk aan en dat knotje op mijn kop, en ik word heel, heel boos.
Bijvoorbeeld op mensen in mijn omgeving die een vlek in hun kleren niet proberen eruit te halen, maar een nieuw kledingstuk bestellen bij een of andere klote-website waar het maar een tientje kost, dus waarom zou je ook niet. Of mensen die een apparaat dat er smerig uitziet, meteen maar wegmikken omdat schoonmaken te veel moeite kost. Of omdat ‘vies’ in hun ogen een soort van synoniem is met ‘kapot’.
Die mensen wil ik iets aandoen. Je gooit jezelf toch ook niet weg als je een paar dagen niet gedoucht hebt?? Ruil je je hond in voor een nieuwe als hij per ongeluk in een iets te smerige sloot is gesprongen?? Zet je je huis te koop zodra de boel opnieuw geschilderd moet worden?? Ik dacht het niet!
Ja, denk je dan, maar dat zijn levende wezens, of heel dure dingen. Dat is toch geen vergelijking? Jazeker is het een goede vergelijking. Je kledingstuk met die vlek is ook heel duur. Dat jij de prijs niet altijd betaald hebt, is geen excuus, dat maakt het zelfs nog erger. Ergens in China of Bangladesh of India heeft iemand dat kledingstuk met haar eigen handen in elkaar gezet, voor te weinig geld, in een ellendige fabriek met allemaal anderen, die ook allemaal niet kunnen leven van het geld dat ze met hun 70-urige werkweek verdienen. Van textiel dat weer geverfd is door iemand die vroeg zal overlijden door het werken met de chemicaliën die bij dat werk komen kijken. Het minste dat je kunt doen, is dat ding ook dragen. Zoek godverdegodver even op hoe je die vetvlek uit je kleren krijgt.
En hetzelfde geldt voor heel veel andere spullen in en om het huis die gewoon weer als nieuw kunnen zijn als je je even kwaad maakt. Zelfs een van mijn helden, Jeremy Schneider van ‘personalfinanceclub’ op Instagram, wekte afgelopen maand mijn ergenis. Hij liet in een filmpje trots zien hoe hij de rubberen ring bij het deurtje van zijn wasmachine verving in plaats van een nieuwe wasmachine te kopen, want die ring was beschimmeld. ‘Niet meer te redden!’ riep hij. Onzin. Schimmel krijg je er gewoon uit met het juiste schoonmaakmiddel en wat poetsen, en dan is dat ding weer als nieuw.
Nog erger is dat veel mensen waarschijnlijk wel hadden gedaan wat Jeremy had weten te vermijden. Die hadden gewoon een nieuwe machine gekocht en de ‘oude’ ergens op een vuilnisbelt laten wegroesten. Weer een paar honderd euro uit het raam. Weer onnodig een paar kilo metaal en plastic geproduceerd en getransporteerd uit China.
Misschien moeten we allemaal wat minder rijk worden. Gewoon eens leren dat spullen waarde hebben en lang mee kunnen gaan als we ze de kans geven. Maar voor ik een economische recessie over onze hoofden afroep, laat ik het eens over die positieve boeg gooien. Niet schelden, maar schoonmaaktips!
Nou is dat wel wat ironisch, want ik ben bepaald geen huisvrouw. Als mijn schoonmaakster me niet om de week kwam redden, zou ik diep ongelukkig zijn. Als mijn moeder wist dat ik hier schoonmaaktips ga geven, zou ze huilend van het lachen van de bank rollen (of misschien gewoon huilend). Maar ik hou wel van een uitdaging, en een Noord-Engelse dame die Nancy Birtwhistle heet, helpt mij daarbij. Ik kwam haar tegen op Instagram. Ze is een jaar of 70 en ze heeft ooit The Great British Bakeoff gewonnen, maar ze is ook een groot voorvechtster van groene schoonmaakmiddelen.
Op een goede dag besloot ze dat ze genoeg had van alle schadelijke schoonmaakmiddelen die ze gebruikte, en ze ging op zoek naar alternatieven. De meeste middelen maakt ze zelf – veel goedkoper en vaak beter dan de bestaande vervuilende producten in de winkel. Ze ziet er misschien uit als een bejaarde huisvrouw – dat is ze trouwens ook – maar ze ontwikkelt vaak vanuit een scheikundige kennis die vaak blijkt te werken. Naast de huismiddeltjes die we vaak al wel kennen, of van oma hebben geleerd.
Inmiddels heeft ze bijna overal een oplossing voor. Ze deelt haar recepten op haar Instagram met een onverwoestbaar optimisme en legt uit hoe je werkelijk alles schoon krijgt met haar brouwsels. Ook die schimmel aan die rubberen rand van je wasmachine, trouwens.
Ze heeft de recepten en de tips ook verzameld in drie boeken, die ik een paar maanden geleden allemaal gekocht heb. Ergens in de komende weken zal ik eens een paar van haar brouwsels maken en testen of het allemaal inderdaad zo geweldig werkt.
En als dat dan zo is, dan ben jij, lezer, wettelijk verplicht het Nancy-evangelie verder te verspreiden en toe te passen in je eigen leven. Dat zijn nu eenmaal de regels, daar kan ik ook niks aan doen. Maar ik kom wel zonodig langs met die braadpan in mijn hand, en ik sta niet in voor de gevolgen als ik dan een beschimmelde wasmachine bij het grof vuil zie staan.
Leave a Reply to Jette Cancel reply