Je gaat een Ding kopen, omdat je een Ding nodig hebt, of misschien omdat je het Ding gewoon wil hebben. Dan wordt het de vraag: welke van de vijfduizend versies van het Ding moet je nemen? Op die momenten doemt hij op: het Ding met heel veel Opties.
Heel veel lezers zullen nu hun wijze hoofden schudden. Ze weten er alles van. Het Ding met heel veel Opties… Vooral als je niet kan kiezen, of als je niet eens precies weet waarom je het Ding wil hebben, lijkt het Ding met heel veel Opties een aantrekkelijke keuze. Dan hoef je niet te kiezen.
Het Ding met heel veel Opties heeft knopjes en schermpjes en ALLES wat je nodig dacht te hebben, plus nog een paar extra. Ga je ze gebruiken? Natuurlijk niet. Dat weet de producent trouwens ook. En de verkoper. De verkoper houdt van Dingen met heel veel Opties, want het maakt zijn verkooppraatje een stuk makkelijker, en vooral langer. Langer is beter bij verkooppraatjes, denk ik. Gelukkig zijn er tegenwoordig minder verkopers, want minder stenen winkels.
Helaas is er altijd nog je innerlijke dialoog, die ook prima te beïnvloeden is. Het ene stemmetje zegt tegen je: ‘maar hij heeft geen Automatisch Gedoetje’. Dat stemmetje wil je behoeden voor weer een uitgave die je niet zou moeten doen. Maar helaas: er is een ander stemmetje, het stemmetje van de korte termijn, van het snelle shot dopamine, en die wil dat je IETS in het mandje stopt. Dus dat stemmetje zegt: ‘Dat is waar, die ene daar heeft geen automatisch Gedoetje. Maar deze hier heeft zowel een Automatisch Gedoetje als een Geïntegreerde Toestand! Wat wil je nog meer??’ En ja… goede vraag. Wat wil je nog meer? Het verstandige stemmetje zegt niets meer. Wat is hier nog tegenin te brengen?
Nou, een hoop, maar het verstandige stemmetje weet dat het een verloren zaak is. Voordat het stemmetje nog eens uitgelegd heeft dat je dat hele Ding niet eens gaat gebruiken, dat het in de weg gaat liggen en over drie jaar bij het grof vuil belandt, dan heb jij al afgerekend. Met een ongemakkelijk gevoel, want wilde je dit? Echt? Je weet het niet zeker maar laten we niet al te veel zelfonderzoek doen, dat verpest de stemming zo.
De vraag had niet moeten zijn: ‘Wat wil je nog meer?’ maar: ‘Wat wil je nog minder?’ Minder is leuker en minder is beter. Een huis met minder spullen is groter, een bankrekening waarvan minder spullen worden betaald heeft een fijner saldo, en je brein vindt het ook een fijn idee dat je alles in de berging nog kunt vinden. Als je dan ook nog een belegger bent, dan is over tien jaar het geld dat je had kunnen besteden aan al die Dingen met heel veel Opties, gegroeid tot een klein vermogen waarmee je jaren eerder kunt stoppen met werken. Of waarmee je op sabbatical kunt. Of een dag minder werken zodat je tijd hebt voor kinderen, ouders, of je nieuwe hobby.
Als je dan toch een Ding koopt, na veel rust en analyse waarom je het nodig hebt en waarom nu, dan is het Ding met heel veel Opties waarschijnlijk niet het beste Ding. Hoe meer Opties, hoe meer er kapot kan. Hoe meer Opties, hoe meer er bezuinigd is op de kwaliteit van het materiaal, hoe minder ruimte er was om al die Opties ook echt goed te laten werken, en hoe meer concessies er gedaan moeten worden om al die Opties ook echt in het Ding te krijgen.
We kennen allemaal de voorbeelden. De naaimachine van mijn oma, die rechtdoor kon en kon zigzaggen, is nu nog steeds niet kapot te krijgen, terwijl de huidige Brother Disney naaimachines die duizenden euro’s kosten, over een paar jaar alweer zullen gaan zeuren over geheugen en updates. Tegenwoordig zal er ook wel wifi op zitten, en Smart Draadherkenning ofzo. Wie weet kun je erop inloggen op je Spotify, ik wil het niet eens weten, geloof ik.
Ga voor de gein eens in gedachten je huis door. Ik heb het net gedaan, en letterlijk acht alinea’s geschreven over welke dingen allemaal nutteloze opties hadden. Ik heb die alinea’s ook weer weggehaald, want hoe interessant is het om te weten dat mijn kookplaat een kookwekker heeft die ik nog nooit gebruikt heb? En dat de douchekop in mijn badkamer vier verschillende standen heeft, van mistig regenbuitje tot ME-waterkanon, en dat ik die opties volslagen vergeten was tot ik deze rondgang deed? Hou op, het is zondag, je zit net lekker aan je koffie. Trouwens, nog even over je koffiemachine…
Laten we gewoon eens besluiten dat we Dingen zonder heel veel Opties kopen, die goed werken en lang meegaan. Die hoeven niet de goedkoopste te zijn, meestal zijn ze nog best aan de prijs, maar over 14 jaar ben je blij dat je niet zo’n Ding met heel veel Opties hebt gekocht, omdat die van jou het nog steeds doet. Bereken eens hoe veel geld dat scheelt per jaar. Per leven. En hoeveel het scheelt aan vervuiling, grondstoffen, transport van het ene werelddeel naar het andere, en afvalverwerking.
Leave a Reply to MarietvG Cancel reply