Lieve bruid en bruidegom. We vinden het geweldig dat jullie elkaar gevonden hebben. En we zijn superblij dat jullie gaan trouwen. We verheugen ons allemaal op een leuk feestje. Maar in godesnaam: dwing ons niet daarvoor in een vliegtuig te stappen.
Goedemorgen! Het is een mooie dag in de herfst van wat wellicht je laatste jaar als ongetrouwd mens wordt. Je bent aan het nadenken over je aankomende trouwdag. Of misschien doet je partner het grootste deel van dat nadenken en ben jij meer bezig met de hypotheek van het nieuwe huis. Ieder zijn sterke kanten, zullen we maar zeggen.
Maar als je enige invloed hebt op hoe de trouwerij verloopt, of als je dit project zelf aanvliegt met alle Bridezilla-energie die je in je hebt, bedenk dan het volgende. Jullie zijn natuurlijk het leukste stel van de wereld. Zonder twijfel. En jullie gaan 100% zeker samen oud worden en eventueel een paar leuke perfecte blije kindertjes krijgen die jullie dan perfect gaan opvoeden enzo, en dan worden jullie stamouders van een geweldige familie. Allemaal waar. En jullie trouwdag moet gevierd worden – groots gevierd wellicht. Het moet uniek worden, en persoonlijk, en precies zoals je in gedachten hebt.
Maar. Er is ook een nuchtere waarheid: niemand vindt jouw bruiloft zo belangrijk als jij. Dat lijkt misschien zo, want iedereen is echt heel blij voor je. En je hebt vrienden of vriendinnen die meteen champagne lieten aanrukken toen je vertelde van de verloving, en je had de avond van je leven met praten over je aankomende trouwdag.
Maar die vrienden of vriendinnen gingen daarna naar huis, en hebben de rest van het weekend verder voornamelijk gedacht aan hun eigen dingen. De was, de administratie. De ziekte van iemand die ze nabij staat, of het feestje voor hun aankomende 30ste verjaardag.
Jullie trouwdag wordt helemaal niet de beste dag van het leven van je vrienden en familie. Het wordt, als je veel mazzel hebt, de beste dag van jullie leven. (Hoewel ik ook graag zou pleiten voor niet al te veel druk op die ene dag maar dat is weer een ander verhaal.) Respecteer dat, maak er gewoon een goed feest van, en laat het daarbij.
Want niemand, helemaal niemand, zelfs niet de mensen die zeggen dat ze dat wel willen, wil voor jouw bruiloft naar het buitenland. Niemand wil honderden of duizenden euro’s uitgeven aan een vlucht en het droomhotel dat je online hebt gevonden. Er is zelfs dus ook niemand die blij is dat ze een weekend of een midweek kwijt zijn met jullie liefde vieren.
Mensen vinden het soms al vervelend dat ze moeten gaan winkelen voor een nieuwe outfit omdat iemand heeft bedacht dat er een idiote dresscode is. Iedereen in het wit, of in het roze, iedereen een hoedje op, god mag weten wat. Mensen willen een geweldig feest bouwen, legendarische foto’s maken voor de toekomstige jubilea, desnoods ook een lekker potje huilen over hoe mooi alles is, en daarna weer lekker naar huis.
Wat je vrienden en familie niet willen, is idiote bedragen uitgeven, naast het cadeau dat ook al over de top moet zijn tegenwoordig, vrije dagen opnemen, winkelen voor nieuwe kleren, een vlucht boeken, naar dat klotevliegveld voor die klotevlucht, drie nachten in jouw droomhotel verblijven waar ze pas op de derde nacht fatsoenlijk slapen, dagenlang met je bloedirritante zus moeten praten, en dan weer terug moeten.
Dit alles geldt natuurlijk dubbel voor je single vrienden. Niet omdat ze zielig zijn – of misschien wel, want misschien willen ze veel liever een relatie, en dan zijn bruiloften behoorlijk grote mijnenvelden – maar vooral omdat het voor hen nog duurder is.
Bovendien bezet je met jouw trouwdag twee keer een vliegtuig met een stuk of 30 gasten. Denk eens aan de CO2 die je daarmee de lucht in werkt. Doe een goede daad voor je toekomstige kinderen, en de rest van de mensheid: doe het gewoon niet. Blijf lekker thuis, geef een toeter van een feest, en laat mensen verder een leuk weekend hebben.
Ik begrijp eerlijk niet waar deze idiote traditie vandaan komt, maar uiteraard is voor elk idioot plan wel een bijpassende idioot te vinden. Zo heb ik even gegoogled naar ‘trouwen in het buitenland’ en toen kwam ik terecht op een website die toch echt voordelen ziet. We citeren even een alinea, en ik vrees dat ik er diverse keren doorheen ga praten.
‘Er zijn genoeg redenen om te willen trouwen in het buitenland. Het weer, de cultuur of het landschap kunnen een bestemming bijvoorbeeld heel aantrekkelijk maken. Dit levert dan ook mooie foto’s op.’
De cultuur?? We gaan niet alleen met z’n allen in dat strandhotel zitten en ons verplaatsen van hotelkamer naar zwembad naar ceremonie en via het zwembad weer terug, maar we gaan ook lekker op excursie naar het plaatselijke museum? Concertje pakken? Naar de kerk? Ik geloof er geen donder van. En wat betreft het landschap en de foto’s: het breedste strand van Europa ligt op Schiermonnikoog en verder zijn die Nederlandse middeleeuwse dorpjes met van die kerkjes op Anton Pieck-pleintjes belachelijk schattig, dus zoek gewoon hier een leuke uit. Als je trouwdag dan echt een uit de hand gelopen fotosessie is, dan is z’n allen naar Hattem of Oudewater rijden toch een stuk beter dan vliegen naar Santorini.
Het weer is natuurlijk wel een factor. Weet je wat? Als we nou met z’n allen lekker veel blijven vliegen, bijvoorbeeld omdat er weer een goede vriend gaat trouwen, dan komt dat warme weer vanzelf ook hier naartoe. Hopla, weer een probleem opgelost. Kan wel zijn dat we dan wel eerst de hele kuststreek hebben moeten evacueren, maar je kinderen zitten later lekker in de zon. Wel met de bijbehorende tijgermuggen.
Goed, we gaan verder.
‘Bovendien heb je hier het echte vakantiegevoel en kunnen jullie dus helemaal ontspannen genieten van een bijzondere ervaring.’
Zucht. Vakantiegevoel. Weet je wat ze daarvoor hebben uitgevonden? Een HUWELIJKSREIS. Waar je met z’n tweeën ontspannen van gaat genieten. Dat is relaxter dan de reisorganisator zijn van een groep mensen die elkaar niet kennen – vlak voor je trouwdag. Je vrienden en familie die helemaal niet houden van kale bloedhete oorden waar alleen olijfbomen overleven, of die niet kunnen poepen op vreemde toiletten, of die doodgaan van ellende als het boven de 28 graden is, die kunnen daar helemaal niet ‘ontspannen genieten’, en die willen dus helemaal niet mee.
‘Het zorgt voor een unieke bruiloft die jullie en de gasten niet snel meer zullen vergeten.’
Of misschien onthouden ze vooral het feit dat ze er niet bij waren, omdat ze het niet konden betalen, omdat ze vliegangst hebben, niet zo lang vrij konden krijgen, of omdat je ze niet hebt uitgenodigd, want je moest je destination wedding noodgedwongen klein houden. Want ja, het kost toch wel wat.
Laten we even heel eerlijk zijn. Wil je dit zelf eigenlijk wel? Wil je echt trouwen op een locatie die je alleen van de foto’s van de website kent? Wil je wel tijd besteden aan de juridische haken en ogen die komen kijken bij trouwen in het buitenland? Wil je wel maandenlang bezig zijn met het regelen van de reis van al je gasten, die vervolgens allemaal iets te zeiken hebben? Hoe goed kennen je gasten elkaar eigenlijk? Wil je die wel een weekend lang met elkaar opschepen? Is het nou echt je droom om jaren na dato te ontdekken dat iemand de uitnodiging afsloeg omdat het te duur was?
Dus even samengevat:
- Jouw bruiloft is alleen voor jullie zelf een mijlpaal. OK, en voor je moeder.
- Je vraagt een enorme investering van je gasten, zowel in geld als in tijd.
- Ook als iedereen breed glimlacht, heeft een deel van je gasten het helemaal niet naar de zin.
- Voor jouw bruiloft wil je tientallen mensen het meest vervuilende laten doen wat een mens kan doen: vliegen. Waarom eigenlijk?
Conclusie: een destination wedding is voor a) mensen met alleen maar rijke vrienden met te veel tijd en zonder groen geweten of b) totaal egocentrische eikels. Dus misschien moet je het gewoon niet doen.
Afgesproken? Fijn. Oh ja, en gefeliciteerd.
Leave a Reply to Mevrouw Hoefnix Cancel reply