Het is een hardnekkig misverstand: FIRE-mensen zijn types die hun gebruikte theezakjes invriezen en opnieuw gebruiken, die hun winters doorbrengen in het donker met een dikke trui aan onder een deken, en die dagenlang dezelfde blikbonen van de Lidl eten. Allemaal voor De Toekomst.
Nou zijn er natuurlijk wel mensen die dat doen, en als je daar lol aan beleeft, is dat de goede keuze. Maar het principe van FIRE is niet wat je veel hoort: jezelf alles ontzeggen voor een toekomstig doel. Het principe is wel: alleen geld uitgeven aan dingen die belangrijk voor je zijn, omdat je met de rest iets geweldigs kunt doen, namelijk een toekomst vol vrijheid bouwen.
Nou trek ik inderdaad eerder een trui aan dan dat ik de verwarming hoog zet. Verder ben ik bezig met een idioot project om alle overbodige textiel dat ik in huis heb, te hergebruiken in plaats van weg te gooien, en ik koop alles zoveel mogelijk tweedehands. Dat doe ik vooral omdat het volkomen logisch is. Waarom zou ik spullen nieuw laten produceren als ze al bestaan? Waarom zou ik mijn huis in de winter verwarmen tot 21 graden, alleen omdat ik in een T-shirt wil rondlopen? Waarom zou ik mijn geld uitgeven aan dingen die ik niet nodig heb, en zelfs niet eens heel graag wil hebben? Ik vind dat idioot en, eerlijk gezegd, de arrogante houding van precies die samenleving die op dit moment de planeet naar de knoppen aan het helpen is met overconsumptie.
Maar dat wil niet zeggen dat ik nergens geld aan uitgeef. Ik spaar om milieu-redenen, maar ook om snel met pensioen te kunnen, en als je in dat laatste motief te ver gaat, dan ontzeg je jezelf een hoop lol. Dat zou wel erg jammer zijn als je morgen onder de tram loopt. Daar lig je dan met je beleggingsportefeuille… Terwijl FIRE juist gaat over beseffen dat je maar één keer leeft, en over de vrijheid grijpen om dat op jouw manier te doen.
Daarom: vijf dingen die goedkoper zouden kunnen maar waar ik toch veel geld aan uitgeef. Tromgeroffel, aanzwellende violen, hier komen ze.
1. een schoonmaakster
Als Mr Money Mustache niet springlevend was, zou hij zich omdraaien in zijn graf. En gelijk heeft ie. Het is een van de grootste kostenposten die ik heb. En de gedachte ‘voor dat geld is zelf doen niet efficiënt’ vind ik inderdaad, zoals MMM zegt, gelul. (Nou ja, hij zegt het iets aardiger want hij is Canadees.) Je kunt zeggen: ik verdien xx euro per uur en ik betaal de schoonmaakster xx euro per uur dus uitbesteden is economisch zinniger. Maar ik vind die redenering niet kloppen. Ten eerste: betaal je die schoonmaakster eigenlijk wel genoeg? Ten tweede is dingen zelf doen goed voor je. Ten derde: er zijn wel meer vervelende dingen die ik zelf doe, omdat ik die toch liever doe dan werken. Die outsource-redenering te ver doortrekken en je hebt je hele leven uitbesteed zodat je passief op de bank kunt hangen, je afvragend waarom je je zo verveelt.
Toch heb ik een schoonmaakster, om de twee weken ongeveer 2,5 uur, en dat is vooral omdat dat heel goed is voor mijn geestelijke gezondheid. Ik ben meestal thuis als ze komt schoonmaken, maar toen dat nog niet zo was, was thuiskomen na haar schoonmaak een van de hoogtepunten van mijn week. Wat een weelde! Als ze niet zou komen, zag mijn huis er binnen de kortste keren uit als het hol van een student, en daar zou ik heel ongelukkig van worden.
Misschien word ik ooit net zo georganiseerd als een bekende van mij, die op een vaste dag in de week tussen 11:00 en 14:00 haar twee wassen draait, en in de tussentijd haar hele huis schoonmaakt. Het lijkt me fantastisch. Tot die utopische tijd aanbreekt, besteed ik het schoonmaken uit.
2. Uitgaan
Twee weekenden geleden was het eerste weekend in tijden dat het lekker weer was. Met vrienden in wisselende samenstelling heb ik mijn hele zaterdag doorgebracht met op terrasjes zitten, naar andere terrasjes wandelen, in de tuin van een restaurant eten, en oh nee! nu is het zondag en alwéér mooi weer! Tijd voor een ontbijt met bubbels op een terrasje.
Ik ga wel een stuk minder uit eten dan voorheen. Ook omdat ik het vroeger ook deed uit luiheid. Als er niks in de koelkast lag op zaterdagmiddag, ging ik bij een eetcafé om de hoek wat eten. Dat is je geld laten weglekken, en veel geld ook nog. Nu ga ik veel minder vaak uit eten, en alleen als ik er heel veel zin in heb.
3. Vierdaagse werkweek
Ooit, een jaar of vier lang, werkte ik vijf dagen. Met een helse reistijd, ook nog. Nooit meer. Ik weet het niet zeker, maar als je alle kosten meetelt die dat met zich meebrengt, kom je vast wel op een vrij oneconomische keuze. Hoewel dat misschien nu wel meevalt, met al dat thuiswerken. Hoe dan ook: nooit meer.
4. Rechtvaardigheid
Mijn internet is een van de duurste, omdat alleen deze provider goed omgaat met privacy en internetvrijheid. Mijn zorgverzekeraar is ook zeker niet de goedkoopste omdat deze verzekeraar daadwerkelijk het beste voor heeft met de zorg en heel kritisch is over het huidige stelsel. Vergelijkbare dingen spelen met mijn hypotheek, mijn bankrekening en mijn energieleverancier. Ik ben lid van de Consumentenbond omdat ik toegang wil tot de producttests, maar ook omdat de bond opkomt voor consumentenrechten, en ik heb een abonnement op een krant omdat goede journalistiek een van de dingen is die we kunnen ondernemen tegen de afbrokkelende democratie in Europa. O ja, en mijn vlees is biologisch. Ik zou nog liever vegetariër zijn maar helaas.
Dat kan allemaal veel goedkoper, maar idealen kosten nu eenmaal soms geld.(Soms, maar ook heel vaak niet. Voor zaken die tegen mijn idealen zijn én veel geld kosten, zie hier.)
5. Mijn camper
Er zijn vrij veel mensen die vinden dat hun vakanties met een camper heel goedkoop zijn. Ik weet niet of die weleens opgeteld hebben wat ze uitgeven aan verzekeringen, belastingen, onderhoud, APK, brandstof, campings en stalling. Het kost mij duizenden per jaar. En het ding zelf natuurlijk: ik ben voor budget gegaan (bestelbus kopen en zelf redelijk basic verbouwen) en dat kostte € 12.000. Binnenkort zal ik er eens dieper op ingaan in een aparte post. Maar het is het geld waard. Gezeten in of voor mijn busje, met uitzicht op zoveel mogelijk bomen, ben ik een heel blij ei.
Je kunt trouwens je camper wel heel voordelig aanpakken, en dat is door er in te gaan wonen. Moet je wel willen. En ik gebruik hem soms ook als ik mijn huis verhuur. Dus het ligt eraan hoe je het aanpakt, maar de pensionado’s die met hun camper van €90.000 rondrijden en vinden dat ze goedkoper uit zijn omdat ze op gratis plekken staan… Ik weet niet of die wel gelijk hebben.
Dat waren ze, de belangrijkste van mijn luxe-uitgaven. Nu ik het lijstje bekijk, zie ik pas: geen van deze dingen zijn ‘dingen’. Het zijn diensten en ervaringen. Behalve de camper dan, en daar zitten ook een hoop spullen in, maar ook daar gaat het vooral om de ervaring van vakanties en reizen. Het is bepaald geen glimmend ding waar ik de buren de ogen mee uitsteek. (Ik had in dit rijtje trouwens ook die stempels kunnen noemen die eind vorig jaar mijn bankrekening leegtrokken, maar inmiddels heb ik de spullen die ik nodig heb en ik koop niets meer, dus dat bleek tijdelijk, tot nu toe in ieder geval.)
Dit past wel bij de gedachte dat luxe niet in spullen zit. Dat hoor je wel overal zeggen, maar ik had eigenlijk nog niet door dat ik er al zo naar leefde. Wel heel fijn, want al dat consumentisme is toch zinloos. En nog fijner dat er jaarlijks ruim 60% inkomen overblijft (tot nu toe), waarmee mijn financiële onafhankelijkheid steeds dichterbij komt.
En daarom klopt het niet dat FIRE-mensen het heden opgeven voor de toekomst. FIRE-mensen kijken naar hun prioriteiten, en leven daarnaar. En als er dan iemand tussen zit die overdrijft, wat echt wel gebeurt, dan is die nog steeds niet gekker dan mensen die elektrische kussens kopen.
Leave a Reply