‘De beste manier om eten te bewaren is in de magen van anderen’, volgens een gezegde waarvan ik de herkomst niet kan terugvinden. Het klopt als een bus.
Een van de snelste dingen die ik nu meteen zou kunnen doen om mijn vermogen te laten groeien, is kleiner gaan wonen. Ik heb ongeveer 70m2 voor mij alleen, en dat kan best kleiner. Als ik zou verhuizen naar iets van 50m2, vermoed ik dat ik maximaal een ton van mijn hypotheek zou kunnen aflossen. Dat is de helft. Er zijn veel mensen die dat veel te klein zouden vinden maar ik weet zeker dat het prima voor mij zou werken.
Ik doe het toch niet, en dat heeft een paar redenen. Het huis is gebouwd in 2008, goed geïsoleerd. Ik heb zonnepanelen op het dak samen met een deel van de buren. Het is gelukt het huis van het gas af te halen en de energiekosten omlaag te brengen. Het pand heeft een lift en alles is rolstoelvriendelijk dus al word ik 110, ik kan er blijven wonen tot mijn Alzheimerbrein niet meer weet hoe mijn electrische karretje werkt.
Nog een reden: dit pand is een dorp. Dat is al zo sinds de oplevering, 15 jaar geleden. En dat is geweldig. Dat hier zo weinig verhuisd wordt, komt volgens mij ook daardoor. Hoe het zo gekomen is, is mij nog een beetje onduidelijk. We hebben een binnenterrein waar mensen elkaar als vanzelf weleens spreken, dus de architectuur heeft geholpen. We proberen allemaal rekening met elkaar te houden, en gelukkig zit er geen dorpsgek tussen. Je moet ook een beetje mazzel hebben.
Maar je kunt er ook een hoop zelf aan doen. We hebben sinds een paar jaar een appgroep waarin eerst maar een paar mensen zaten, maar inmiddels is van bijna elk appartement wel iemand lid (behalve de mensen met een allergie tegen appgroepen, die ik ook wel begrijp). Het is heel handig als alle voordeuren geschilderd gaan worden en mensen zich afvragen wanneer die van hen aan de beurt is.
Maar het is ook handig voor leuke dingen. Het is heel makkelijk geworden om elkaar even te helpen. Ik leen de klopboor van de buurman, die door elke betonnen muur gaat, en als ik een TooGoodToGo-pakket heb waarin zes broden en veertien croissants zitten, deel ik die met degenen die het eerst reageren in de appgroep. Ik knip rozemarijn en andere kruiden uit de terraspotten van de buurvrouw, en dat vindt ze sowieso al goed, maar ik vind het extra comfortabel om te doen omdat ik de planten in leven houd als ze op vakantie is. Ik koop dus niet meer die veel te dure zakjes kruiden van de supermarkt.
Er is ook een parkeergarage waarin de meeste appartementen een plek hebben. Als de buren bezoek krijgen dat met de auto komt, vragen die in de appgroep of iemand toevallig een parkeerplek vrij heeft die avond, zodat het bezoek niet op straat hoeven hoeft te betalen voor een parkeerplaats. Ik heb volgens mij nog nooit meegemaakt dat dat niet gelukt is.
De gebruikelijke gevaren van buurt-appgroepen hebben zich nog nooit voorgedaan. Er is nooit ruzie, er is ook geen buurman die de hele tijd memes doorstuurt, en de beheerder gedraagt zich niet als een nazi. Allemaal heel fijn.
Behalve dat dit allemaal gewoon gezellig is en wat mij betreft gezond voor een mens, is het ook heel goed voor zuunigerds zoals ik. We hebben allemaal wel wat gereedschap, maar niet alles, en dat hoeft dan ook niet. Handig, ook als je ruimte beperkt is voor al die spullen.
Ik heb nog niet de moed verzameld om te vragen of iemand mijn abonnement op de Consumentengids met me wil delen, of misschien zelfs wel de wifi, maar misschien komt dat nog.
Een van de hoogtepunten wat mij betreft was tijdens COVID. We hebben boodschappen gedaan voor mensen die besmet waren. Koningsdag 2020 en 2021 vierden we door een quiz te organiseren met de deelnemers op hun balkons en de quizmaster beneden op het binnenterrein. We hebben er ook een pingpongtafel neergezet voor iedereen die een spelletje wilde spelen en toch afstand wilde houden. We hebben zelfs een operaconcert georganiseerd door twee opera-studentes uit de buurt uit te nodigen om op Valentijnsdag in ons binnenterrein te komen zingen. We hebben een paar honderd euro voor ze opgehaald.
Een paar tips voor als je je buren nog niet kent: begin gewoon ergens. Bijvoorbeeld:
- Als je pakket bij de buren is bezorgd, vraag hoe ze heten en als je een kat ziet lopen, bied aan op Poekie te passen als ze op vakantie gaan. Of op de planten.
- Ook al ken je ze niet, geef ze gewoon je sleutels omdat je je vorig jaar hebt buitengesloten. Vrijwel iedereen is te vertrouwen, zeker als je laat zien dat je ze vertrouwt.
- Telefoonnummers uitwisselen maakt alles natuurlijk enorm veel makkelijker. Grijp elke gelegenheid aan om dat te doen.
- In het algemeen: bied hulp aan. Dat maakt het ook makkelijker om een volgende keer om hulp te vragen.
- Natuurlijk zit niemand te wachten op een te nieuwsgierige of bemoeizuchtige buurman, maar de meeste mensen vinden het prettiger om de buren een beetje te kennen. Voel je dus niet te verlegen.
- In mijn buurt is elk jaar een wedstrijd voor straten die door de bewoners samen schoongehouden worden. Iemand is gewoon buren gaan werven om daaraan mee te doen. Sindsdien kennen we ook wat mensen in andere panden in de straat, en ook dat is leuk en handig. Zo kom ik trouwens ook aan mijn klusjesman, die geen voorrijkosten rekent omdat hij gewoon van de overkant komt aanlopen met zijn gereedschapskist. (Uiteraard ben ik eigenlijk veel te trots om klussen uit te besteden maar soms moet je je verlies erkennen en iemand bellen. Ik wel, tenminste.)
Al met al: heb je geen dorp? Begin er een. Uiteindelijk willen we allemaal wonen in een samenleving. Ook de doorgewinterde stadsbewoner die gewend is alles zelf te doen.
Leave a Reply to Christel Cancel reply