Groeten vanaf de Textielberg! Waar de wind giert en de sneeuw op de toppen ligt, zo hoog is hij. Maar wel iets minder hoog dan gisteren.
Voor de nieuwe en vergeetachtige lezers nog even de samenvatting. Mijn Project Textielberg is een poging alle textiel die ik anders zou weggooien, te hergebruiken, weg te geven aan iemand die er iets aan heeft, of te verkopen. Om allerlei redenen die te maken hebben met overconsumptie, vervuiling, nou ja, hier kun je het allemaal lezen.
Ik had een hele stapel kleding en beddengoed waar ik niets mee kon, en ik dacht heel optimistisch dat ik dat wel in een half jaartje weg ging werken. Ach gossie, dat optimisme.
Toegegeven, dat komt meer door gebrek aan tijd dan door gebrek aan ideeën. Daarnaast is het wel lastig dat er steeds meer stof bij komt, hoe langer het duurt. (Zie de vorige aflevering.) We komen allemaal om in het textiel, en het is bijna ondoenlijk daar op een zuinige manier mee om te gaan. Je houdt de overbodige lappen stof bijna niet buiten de deur – en dat is natuurlijk ook het probleem. Daarom startte ik dit project, en daarom is het ook een echte uitdaging.
Dit is vooral even een berichtje tussendoor om te vertellen dat er nog wel enige schot in zit. Ik heb mijn wollen jas verkocht. Hoera! We zijn weer waar we op 1 september waren. En we kunnen 40 euro bijschrijven, wat de totale opbrengst op dit moment €127,50 maakt.
Ik had gehoopt de kerstvakantie te besteden aan wat hergebruik van de lappen beddengoed die ik bleek te hebben, maar daar is wegens vergaande luiheid niets van gekomen. Ik heb het huis opgeruimd en verder geen ene donder uitgevoerd – behalve eten, drinken en lezen. Beviel enorm, maar de Textielberg had het nakijken.
Komende tijd zal ik de naaimachine eens echt aan het werk zetten. Ooit zal ik zegevieren! Ik hou je op de hoogte.
Leave a Reply to Mevrouw Hoefnix Cancel reply