Voor het geval de lezer gaat denken dat mevrouw Hoefnix het allemaal voor elkaar heeft: was het maar zo. Er lekt nog steeds geld weg. Daarom deze keer in de serie over 5 dingen: 5 uitgaven die ik zou willen laten, maar helaas.
Eerder verschenen al zijn twee broertjes:
1. snacks
De hoeveelheden drop, chips, chocola en aanverwanten die hier het pand binnengesleept worden, zijn eigenlijk zorgwekkend. Ik heb een tijdje bijgehouden hoe groot het aandeel snacks is van mijn totale uitgaven aan boodschappen, maar dat werd zo onaangenaam dat ik daar meteen weer mee stopte. Sommige dingen hoef je niet te weten, heb ik besloten.
2. Miskopen in kleding
Ik koop nu al ruim 30 jaar mijn eigen kleding, en nog heb ik het niet in de vingers. Internetshoppen helpt daar ook bepaald niet bij. Ook nu nog liggen er dingen in mijn kast, van mijn voorlaatste inkoopsessie (begin 2023), die ik waarschijnlijk een paar keer gedragen heb, met redelijke tegenzin. Dat is natuurlijk vreselijk, zeker als je zo’n grote mond hebt over de kledingindustrie. Ik ga het denk ik maar eens een paar jaar superveilig houden: saaie kleding waarvan ik zeker weet dat ik ze prima vind. En anders misschien – shock & horror – een kledingwinkel binnenlopen. Mijn laatste inkoopsessie (eind 2024) was al beter. Toen kocht ik doodsaaie maar mooie kledingstukken die allemaal bij elkaar passen. Die draag ik bijna allemaal heel vaak. Er is dus hoop!
Overigens blijkt gewoon geen kleding kopen ook prima te doen. Je hebt toch alles al. En je repareert gewoon wat kapot gaat. Ik heb in twee jaar acht kledingstukken gekocht (eind 2024 dus), en ik grijp nooit mis. Tenzij ik nodig eens moet opruimen – of de was doen.
3. Gebrek aan planning
Geen tijd om iets uit te zoeken, geen georganiseerd leven en daardoor dus geen lunch mee naar kantoor, een lege koelkast, abonnementen die te lang doorlopen, het kost allemaal onnodig geld. Voor een deel is het nu eenmaal een deel van wie ik ben en dus geef ik mezelf de ruimte om die uitgaven te doen. Aan de andere kant is wel een beetje organisatie in je leven heel rustgevend, en goedkoop. Dus ik probeer hier doorlopend iets aan te doen. Slimmigheden helpen. Eten in de vriezer voor als die koelkast leeg is. Een dag inplannen voor de administratie. Van die dingen.
4. Flessen koolzuurhoudend water
Kijk! Hier val ik door de mand. Want deze blogpost stond al een tijdje in de steigers en wel al zo lang dat het nog het pré-bubbelmaker-tijdperk was! Maar inmiddels ben ik van mijn verslaving plastic flessen af en drink ik kraanwater met bubbels. Er gaat zeker een fles van 75 centiliter per dag doorheen, dus ik drink meer water dan ooit, en die sodamaker brengt dus nog sneller zijn geld op dan ik dacht. Heerlijk.
5. Apple
Ik zou liever zo rationeel zijn dat ik niet emotioneel gehecht was aan een merk, maar helaas. Ik hou van het merk Apple. Als in, echte liefde. Ik gebruikte al Apples toen het nog gewoon lelijke computers waren, in de jaren negentig. Mijn mede-applegebruikers en ik voelden ons bijzonder superieur aan Microsoft-gebruikers, en we hadden gelijk. Apples waren ook gewoon echt beter. De dag dat ze ook nog eens bloedmooi werden, werden we allemaal een beetje gek.
Dit is allemaal een eeuwigheid geleden. Inmiddels kunnen Macs en PC’s ongeveer hetzelfde. Maar een Windows PC kopen, dat gaat te ver. Zulke dingen kan ik niet aan.
En inmiddels er zijn iPhones en iPads enzovoorts bij gekomen. En, tja, die zijn niet alleen heel fijn en goed gemaakt, maar ook de enige mobiele apparaten die niet werken op Android, het operating system van Google dat ik vermijd als de pest want de privacy-drama’s zijn mij daar veel te groot. Ik heb ze allemaal (hoewel mijn iPod al een paar jaar niet meer is opgeladen dus ik neem aan dat die overleden is). Ik roep heel hard dat privacy en andere morele opvattingen de reden zijn dat ik nooit een Samsung-telefoon of een Amazon-e-reader koop. Op zichzelf zouden die waarschijnlijk ook voldoende zijn om mij te weerhouden. Maar laten we eerlijk zijn: dat glanzende appeltje op de buitenkant van mijn telefoon, dat kreng heeft mij in zijn macht.
Conclusie: overal is verbetering mogelijk. Niemand is perfect, en dat streven moet overigens sowieso zo snel mogelijk het raam uit. Perfectie is zinloos. Zo lang er af en toe vooruitgang is, ben je al heel erg ver.
Ik schreef de basis van deze post al een tijd geleden, en het mooie is dat ik hier en daar al vooruitgang geboekt blijk te hebben. Ik koop geen flessen water meer, en ik snap eindelijk min of meer hoe ik kleding moet kopen. Eens kijken wat mijn volgende verbeteringetje moet worden.
Leave a Reply to Mw. L. Cancel reply